Το «μέσα»και το «έξω» μιας σχολικής μονάδας.

Το «μέσα»και το «έξω» μιας σχολικής μονάδας...

Καθημερινή τριβή και μόχθος να υποδεχτούμε την εκπαιδευτική κοινότητα με την αρωγή όλων των εμπλεκομένων κάθε πρωί!Οι κύριες της καθαριότητας-ασθμαίνοντας τρέχουν να προλάβουν για ένα τετράωρο μετά τη λήξη των μαθημάτων ...τα πάντα σε μια σχολική μονάδα με 12 τμήματα , τμήμα Ενταξης, τρία τμήματα Ολοήμερου δυο τμήματα τουσυστεγαζόμενου Νηπιαγωγείου.....Και ως δια μαγείας τα καταφέρνουν .Κάνουν το αυτονόητο στον ελάχιστο χρόνο που κάποιοι τους το πέρασαν για κάτι ...Οι ώρες κυλάνε με τη βασανιστική ακρίβεια μιας δημοσιοϋπαλληλικής σχέσης όπου καλούμαστε με το φιλότιμο αρωγό να ξεπεράσουμε τα πάντα!

Να γίνουμε γέφυρες για την Παιδεία και τον Πολιτισμό των μικρών μαθητών μας με μια ζωή εκεί έξω που με εικόνες σαν τούτες του προαυλίου και του γειτονικού δρόμου, επιχειρούμε μια συναλλαγή σακάτικη Ζητάμε κάθε μέρα να περισώσουμε απεικονίσεις, προγράμματα , μεταβολές , αντιστοιχίες ,οργάνωση, στοιχεία.Έπειτα..υποδυόμαστε την ανοχή μας και θέτουμε εαυτόν εις την οδον ΤΥΡΤΑΙΟΥ και Καζαντζάκη ,φοράμε τα γάντια παίρνουμε τη σκούπα και το φαράσι και γινόμαστε δεκανίκι της καθαριότητας.Συλλέγουμε ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους για να μην τα δουν οι μαθητές μας το πρωί:πίτσες, τσιγάρα,χαρτιά.....Απλώνουμε ένα δίχτυ ασφαλείας που κάποιοι φρόντισαν να το ξεσκίσουν το προηγούμενο βράδυ.Δέσμιοι μιας καθημερινότητας που ενώ έχουμε ενημερώσει τους ιθύνοντες ,δυστυχώς κάποιο αόρατο σχοινί τους κρατά δεμένους!Εικαστικές παρεμβάσεις μιας τουαλέτας που κάποιο αποφάσισαν να την αποχωριστούν ,σκουπίδια ζωής σε σχέσεις μιας βραδιάς ακόμα που πέρασε.Κι εσύ το πρωί να καλείσαι να τα περισυλλέξειςγιατί κάνεις δεν έμαθε σε κάποια παιδιά τον αυτονόητο σεβασμό στο χώρο,στο σχολείου, στον εαυτό μας.Η αντίδραση στο νου ,στο μυαλό τους.Κι εσύ σε μια διαρκή πάλη ανάμεσα στη γλώσσα από τη μια και στην εμπειρία από την άλλη να δικαιολογείς, να ανέχεσαι ,να αντέχεις ....διότι η θέση σου-επιλογή σου ήταν-είναι να κάνεις και την ...καθαρίστρια-και με επιτυχία!Ελπίζω όχι του μέλλοντος!Ξεμείναμε από Ουρανό και Λόγο....Φταίνε λιγάκι οι εποχές τα «δόντια»κάποιων που είναι στραβά,τα αυτιά που κωφεύουν,το μειδίαμα κάποιων που απλά διεκπεραιώνουν την αιρετή θέση τους ....Φταίει το μέσα μας σκιάχτρο;

Δέσμιοι καιροί , σκιές του παρόντος στη σχολική μας καθημερινότητα!Τα σπασμένα δόντια δίπλα μας μέσα στην αυλή μας,κι εμείς Προμηθείς να δείχνουμε τη διαφορά του «μέσα»από το «έξω»Τι να πρωτοπεί κάνεις!

Το σημαντικό:τι να πρωτοκάνει!