Μιλώντας τα παιδιά μας για τον σχολικό εκφοβισμό

 

Μπορεί τα σχολεία να είναι κλειστά όμως ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να εμφανιστεί και να πάρει πολλές μορφές και ακόμα και υπό τις συνθήκες της πανδημίας να αποτελεί απειλεί για το παιδί μας.

Για τον σχολικό εκφοβισμό μπορούν να γραφτούν πολλά. Είναι ένα σοβαρό θέμα που γίνονται ευτυχώς σημαντικές προσπάθειες ευαισθητοποίησης, ενημέρωσης και κυρίως αντιμετώπισής του. Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς τα τελευταία χρόνια συνεργάζονται στενά για να ελαττωθούν κι αισίως να εκλείψουν τα επεισόδια σχολικής βίας.

Γίνονται επιστημονικές ημερίδες. Οργανώνονται καμπάνιες στα μέσα ενημέρωσης. Κυκλοφορούν πολλά παιδικά βιβλία που θίγουν και αξιοποιούν κατάλληλα και με δημιουργικό τρόπο το «πρόβλημα». Ειδικοί ψυχολόγοι, δημοσιογράφοι και συγγραφείς επισκέπτονται τα σχολεία, συζητούν με τους μαθητές και ο σχολικός εκφοβισμός παύει να είναι ένα θέμα ταμπού.

Πλέον το σημαντικό στις νέες προσεγγίσεις είναι το ότι υπάρχει ενδιαφέρον και η αντιμετώπιση αφορά και στις δύο πλευρές. Και στο θύμα για την ψυχολογική του στήριξη, την αποθεραπεία του συμβάντος, την προσφορά τρόπων κι εφοδίων αντιμετώπισης και κυρίως πρόληψης τέτοιων κρουσμάτων. Αλλά και στο θύτη, όχι μόνο τιμωρητικά και αποδίδοντας ευθύνες και συνέπειες αλλά και ολιστικά, προσπαθώντας να «θεραπευτεί» και ο ίδιος από αυτή την αρνητική συμπεριφορά που δημιουργεί ψυχικό φορτίο στον εαυτό του και άσχημες ψυχικές επιπτώσεις στους άλλους.

Το σχολείο πρέπει να λειτουργεί προληπτικά. Να δημιουργεί χώρους και περιβάλλον ασφάλειας, όπου όλοι να μπορούν να έχουν δικαίωμα στη δημιουργία, την έκφραση και την κοινωνικότητα. Να νιώθουν όλα τα παιδιά ότι αγκαλιάζονται το ίδιο. Τα λάθη να οδηγούν σε συνέπειες αλλά όχι σε αποκλεισμό και περιθωριοποίηση.

Τα παιδιά μπορούν να συγχωρέσουν, μπορούν να δείξουν κατανόηση, μπορούν να διδαχθούν από ένα λάθος ή μια απρεπή συμπεριφορά – μπορούν και πρέπει να νικήσει η συνεργασία, η ομαδικότητα, η φιλία. Το σχολείο πρέπει να είναι ένας χώρος μάθησης, συνεργασίας, φιλίας, αποδοχής, σεβασμού και αγάπης – απ’ όλους προς όλους.

Με αφορμή την εβδομάδα ενημέρωσης κατά του σχολικού εκφοβισμού και την 6η Μαρτίου που έχει καθιερωθεί ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο σχολείο, επειδή η δύναμη της εικόνας χωράει πολλά μηνύματα και πολλές λέξεις με αποτέλεσμα που διαρκεί για καιρό και εντυπώνεται πιο εύκολα στη μνήμη, δημιουργώντας συγκινήσεις και αναμοχλεύοντας δυνατά συναισθήματα… δείτε μαζί με τα παιδιά το παρακάτω βιντεάκι.  Μια ταινία μικρού μήκους της Pixar, το “Lou”, που με εύγλωττο και ευσύνοπτο τρόπο, χωρίς καν λόγια, λέει τα πράγματα με το όνομά τους και βάζει τα πάντα στη θέση τους – ή για την ακρίβεια τα επιστρέφει όλα εκεί που πρέπει ή εκεί που ανήκουν. Σε ένα παιχνίδι “lost and found” το μήνυμα που μένει είναι ότι όλοι όταν χαθούμε θέλουμε να μας ξαναβρούν ή όταν χάνουμε ή μας στερούν κάτι θέλουμε να το ξαναβρούμε!